Tapas en cervezas in Madrid!

Na een sfeervolle en hartverwarmende kerst met familie in Duitsland, zit ik nu te ontbijten in de buitenwijken van Madrid. Geen sneeuw, geen kou, geen kerstbomen. Wel regen, grote appartementsgebouwen en een enorme drukte. Maar ook veel leuke belevingen: tapas eten in een overvolle bar met levendige Spanjaarden tegen elkaar gedrukt, de overweldigende gebouwen aanschouwen, de blinkende en glitterende homobuurt, lekkere Italiaanse wijn proeven in Spanje, in leuke vintage winkeltjes en de meest moderne merkenwinkels snuisteren en de voorbereidingen treffen voor een Vlaams-Spaans oudejaar!



En deze keer ben ik niet alleen op stap, maar met mijn super vriendinnetje: Cynthia. Twee singles die geen zin hadden in een gewoon, saai oudejaar waarop iedereen nog eens heel leuk zegt: "en ik wens u dit jaar een goed lief"!! Nee hoor, laat ons dan maar naar Madrid trekken en hoe beter dan een local aanspreken die ons kan gidsen. Dus zo gedacht, zo gedaan: we hebben overnachting gevonden bij een kennis van één van mijn vorige reizen, hij zou de gids spelen. Maar we zijn er al achter gekomen dat onze boeken over Madrid soms beter de weg kennen in deze stad, grappig! En het appartementje waar we maffen is amper een scheet groot, dus het is puzzelen en draaien, wat een avontuur!



Nu de voorbereidingen treffen voor een Vlaams-Spaans oudejaar waarbij we op het Plaza del Sol op de 12 klokslagen voor 12 uur telkens een druif moeten eten, want dat gaat ons geluk brengen! En daarna: P.A.R.T.Y!!



Ik wens iedereen alvast een heel fijn, hartverwarmend, leuk, lekker, plezant en nog zoveel beter oudejaar en een heel gelukkig nieuwjaar!!

Helemaal naar Zweden gekomen, om met Belgen uit te gaan! Fantastisch.

De reis begon en eindigt met ... feestje! Deze keer werd ik uitgenodigd door 2 Belgen, Tom en Maarten (echte Vlaamse namen, heerlijk!). Deze gasten hadden het briljante idee gehad om in de wagen te stappen en naar Zweden te rijden, niets gepland, gewoon vertrekken en amuseren. Het is al snel duidelijk waarom ik het goed met deze gasten kon vinden!



De eerste kroeg moest in dé uitgaansbuurt van Malmö liggen. Thans... het was er heel, heel rustig en het leek er ook alles behalve een uitgaansbuurt uit. Maar de wijn en het bier, amai, het is wel iets duurder dan bij ons, maar je krijgt er dan wel een écht glas wijn en bier voor. Je moet het bijna met twee handen vastnemen, zo groot! De tweede plek moest dé nachtclub van Malmö zijn, de spanning werd al opgebouwd toen we een half uur moesten aanschuiven om naar binnen te komen. Het is me nog steeds niet duidelijk waarom, want eens binnen was het absoluut niet overladen vol, maar soit. Toch blij dat we binnen geraakt zijn, we hebben wat van het Malmöse uitgaansleven kunnen proeven: live bandje en karaoke, that´s the way they party here. Grappig, geestig, lol!



Verder is Malmö een gezellig maar klein stadje. Ook al nam ik in mijn wandeling nog heel wat stukken buiten het centrum mee, ik slaagde er niet in meer dan een halve dag te vullen. Dat gaf me dus uitgebreid de tijd om nog wat te lezen, computeren en filosoferen. En deze morgen heb ik ook het Malmöse zwembad verkend, heel wat minder luxe als diegene in Göteborg en Stockholm, maar opnieuw een 50 meter bad en weer kwam ik op het juiste moment: rustig, bijna alleen dus de hele baan voor mezelf! Ideaal om de kleine kater die ik als souvenirtje had overgehouden aan het feestje, er af te zwemmen.
En daarna: in een trein die me heel veel deed denken aan die uit de Harry Potter films, op weg naar magisch Stockholm! Ik heb geen heksen of tovenaars voorbij zie komen, maar misschien zaten die net in de andere wagon. En nu, gearriveerd in de laatste jeugdherberg van de reis, terug in Stockholm. En deze keer slaap ik óp een boot, ferm. Klein, gezellig, bijzonder. Morgen nog een dagje kerstinkopen doen, de laatste keer een blik werpen op sfeervolle Stockholm en daarna: back to home. Op naar het tweede deel van mijn winterse reizen: naar Duitsland, kerst vieren met de familie. Lief toch! Ook daar kijk ik naar uit, zalig toch - vakantie!

Oeps, we zijn in Malmö, ik moet er hier af, hé, ik moet er hier af!!!!

Muziekje op, wegpeinzen en naar buiten staren, de laatste halte voor de trein vertrekt naar Malmö. Tenminste, dat dacht ik. Tot ik besef dat dit Malmö moet zijn. De deuren van de trein sluiten. Help, ik moet er hier af! Damn, wat zal de volgende halte zijn? Kopenhagen? Mss ook wel ferm… Maar ik heb een jeugdherberg in Malmö gereserveerd en, nee, ik moet er hier af. Dus – toch nog even de deuren proberen – hé, die gaan open. Met alle haast sleur ik mijn tassen uit het bagagerek en gooi ze op het perron en spring erachteraan. Daar sta ik met al mijn bagage op het perron, als een gek uit de trein gesprongen en blijkt dat de trein het eerste half uur nog niet gaat vertrekken. Tja, als de reis niet avontuurlijk is moet ik toch zelf mijn avontuur creëren? Hihi!!



Zes uur in de avond, het is hier al donker maar toch geen reden om al te gaan slapen? Thans arriveer ik in een kamer met drie mensen die al onder de dekens gekropen zijn. Maar in de eethoek merk ik dat ik toch niet de enige ben die nog wat van de avond wil meepakken. Al zijn die Amerikanen wel weer heel LUID! Waarom moeten Amerikanen altijd luid zijn, alsof ze zo al niet voldoende opvallen?! Thans, Amerikanen zijn niet de ergste. Gisteren had ik het genoegen om wat van de Duitse vriendelijkheid mee te krijgen. In de kamer die de vorige twee nachten alleen voor mij was (heerlijk!) sliepen gisteren ook een Duitse en Finse vrouw. Al van bij het kennismaken kon ik het met die Duitse niet vinden. En al snel werd dit voorgevoel bevestigd. Toen de Finse vroeg om het raam te sluiten omdat het ´s nachts heel koud wordt (en ik denk dat een Finse het wel kan weten), reageerde ze onmiddellijk “dit is geen hotel hoor, het is een jeugdherberg, hier is de kamer niet van u alleen”, maar daarna maakte ze wel ongeloofelijk veel lawaai. Thans, in een jeugdherberg slaap je met meerderen op een kamer en probeer je dus rekening te houden met elkaar: niet teveel licht en lawaai maken. Maar zij vond het nodig om schoenen en tassen te gooien, te boeren, te bonken, heen en weer te lopen. En deze morgen begon de hele miserie opnieuw. Zij was wakker, dus tv op, gordijnen open, lawaai maken! Ongeloofelijk. Het toppunt van onbeleefdheid! Ge maakt wat mee in een jeugdherberg, niet?



Gisteren weer een ontdekking gedaan. Ook in Zweden moet je naakt douchen vooraleer het zwembad in te gaan. Deze zomer in Ijsland schrok ik wel heel erg toen ik in mijn bikini naar het zwembad wandelde door een stevige vrouw werd verzocht niet alleen te douchen vooraleer het zwembad te betreden, maar ze er ook aan toevoegde “off, take that off!” en daarmee bedoelde ze mijn bikini. Euh? Had ik dat goed begrepen? Oh ja hoor, ze was HEEL duidelijk! En zo kwam ik erachter dat het de gewoonte is in Ijsland om voor en na het zwemmen naakt te douchen – gezamenlijk. Allé, alleen vrouwen weliswaar. En in Zweden blijkt dat hetzelfde te zijn. Is wel effe wennen, maar zo leer je weer wat bij! En gelukkig ook hier enkel vrouwen!
Heerlijk trouwens, een 50 meter zwembad. En ik had het goed uitgekiend, om 14u op een vrijdag moet het toch rustig zijn, inderdaad, ik had de hele baan voor mezelf, heerlijk! Ik heb even goed kunnen doortrekken, anderhalf kilometertje gezwommen, heerlijk. Daarna nog wat rondgedoold, fotootjes gemaakt, helemaal opgegaan in mijn boek en vandaag de trein op naar Malmö. Mijn boek uitgelezen, genoten van het landschap dat aan mijn raam voorbij raasde (Zweden is echt een mooi land – hier kom ik zeker terug voor een trektocht, of meer naar het Noorden nog, moet nog eens zo mooi zijn!) en morgen neem ik de tijd om ook deze stad te verkennen. En eens uitzoeken of ik over de brug naar Kopenhagen kan wandelen, dat moet wel ferm zijn.



Oh en laatste feitje: ook in Zweden hebben ze een glazen huis. Ik volg af en toe de uitzendingen van het Vlaamse en Nederlandse glazen huis, maar sta ook een klein stukje op de opnames van het glazen huis in Göteborg, wie mij terugvindt, trakteer ik (veel geluk om me te vinden, ga maar zoeken naar een sneeuwmannetje want zo zie ik eruit in al mijn winterkleren!).

Dank je Jessica!

Klein woordje uitleg: Jessica gaf me een doosje Celebrations met een dankje voor de inspirerende lessen die ik haar gegeven heb. Dat vond ik zo ontzettend lief dat ik onmiddellijk begon te bedenken hoe ik een dankje terug kon geven. En ik heb het gevonden. Zie hier, Jessica, speciaal voor jou!

Jessica Dankje Kopie

View more presentations from ildemechels.

Van de sneeuw naar de kou: zalig!

Ik wou een kerst met sneeuw en ik heb hem gevonden. Maandagnacht en de hele dinsdag heeft het nog meer en meer gesneeuwd, de hele stad zag er nog eens zo charmant en romantisch uit: lichtjes, sneeuw en kerstversiering! Een bezoekje aan het Vasamuseum bleek idd de moeite te zijn. Heel wat van de geschiedenis van Stockholm en Zweden meegekregen - van de Engelse audiogids die ik op mijn GSM kon downloaden - innovatief!En toen genoten van een fikse wandeling door het besneeuwde Stockholm - heel ZEN.



Woensdag heb ik het halve land doorgereisd met de trein, prachtig. Veel gelezen, muziek geluisterd, en genoten van het mooie zicht en rustig weggedroomd. Opnieuw in een heel gastvrije jeugdherberg terecht gekomen. Het is heel rustig, ik lig alleen op een kamer en lig in een groot bed. Ze hebben het hier goed voorzien, koppeltjes kunnen hier een groot bed kiezen en samen slapen. En ik... heb alle ruimte voor mezelf in dat grote bed, toch veel beter - weer een plus voor de vrijgezellen.



Vandaag de stad verkend, gedoold door parken, winkelstraten en langs de haven. Op het eerste zicht kleine, niet bijzondere stad. Maar een paar uur dolen later werd het ongelijk bewezen. Dat zullen mijn foto´s wel bewijzen! Nog wat genoten van de muziek, het dolen, het lezen van een grappig boek (How to be single, heel toepasselijk, herkenbaar en hilarisch!) en daarna gezorgd dat ik terug in de jeugdherberg was, want... het werd wel heel koud. Van de sneeuw is hier niet veel terug te vinden, maar de kou gaat door merg en been. Ben blij dat ik al leren kleden heb in laagjes! Weer een oefening voor ik ga kamperen in de sneeuw, want dat is een uitdaging die nog steeds niet afgevinkt staat op mijn lijstje, maar dat is nog een lang lijstje. Beetje bij beetje, nu leer ik Zweden kennen.



Morgenvroeg het zwembad ontdekken, net zoals de rest van de stad en zaterdag richting Malmö: impressie van Zweden, beetje bij beetje.

Santa Lucia: zeker, Santa Ilse: no way, hihi!

Het bijzondere van alleen reizen, is dat je de gekste dingen meemaakt. Zo ook het feestje op zaterdagavond. Adrian, een Fransman die sinds een paar jaar in Schotland woont en nu een maand op de kerstmarkt in Stockholm werkt, had me op de eerste avond al even aangesproken. Later vertelde hij me dat hij niet gemakkelijk vrienden maakt, omdat hij zoveel moet werken en ook niet van losse babbels houdt, thans sprak hij me al op de eerste avond aan en nodigde hij me de volgende avond uit voor een feestje! Mooie smoes? Maybe, maar voor een feestje en mensen ontmoeten ben ik altijd te vinden, dus ik vond het prima!

Zo kwam het dat ik op mijn tweede dag in Zweden al terecht kwam op een feestje waar ik niemand kende - eerste reactie: help, wat doe ik hier, ik wil naar huis, terug in mijn `comfortzone´ - maar nog geen kwartier later stond ik al met een paar Zweden te babbelen, nog geen half uur later had ik ook al een Duitser en Fransman gesproken en een paar uur later kon ik ook een Israëliër, een paar Spanjaarden en een paar Engelsen aan het lijstje toevoegen! Super! In zo´n gesprekken ben je natuurlijk heel vaak hetzelfde aan het zeggen, hoe het toch komt dat ik daar terecht ben gekomen, waarom ik net in de winter naar Zweden wil komen en wat het verschil tussen Zweden en Belgen is. Maar maakt niet uit, ik leerde ook dat Zweden altijd hun schoenen uitdoen als ze ergens binnen komen, dat ze heel formeel zijn en niet gemakkelijk contact leggen, dat ze elkaar bij toekomen en weggaan een knuffel maar geen kus(sen) geven en dat een Zweeds feestje begint om 19u en eindigt om 1u. Maar dit was een heel internationaal feestje, dus iedereen was heel open en sociaal en het feestje duurde ver voorbij 1u. Ik was in een huis van 2 Fransen, een Duitser en een Zweedse terecht gekomen die elkaar elk op een andere manier hadden ontmoet en dit huis sinds een maand samen huren. En dit is al hun tweede feestje, waar ze heel veel voorbereiding aan gedaan hebben. Het thema was BLOODY CHRISTMAS, het verhaal: de kerstman is vermoord, iedereen was verkleed en op de grond stonden nog de krijtschetsen van de politie toen die het lijk van de kerstman hebben komen optekenen. De verdachte is tot op heden nog steeds niet gevonden... En al snel kwam ik erachter dat de gemiddelde feestganger aanwezig slechts 2 mensen kende en daarom denk ik dat het zo gemakkelijk was om iedereen te leren kennen, want iedereen moest iedereen leren kennen en allen waren daarvoor wel in de stemming. Echt geestig!! Allé, dat hebben we ook weer meegemaakt. Oh ja - op de terugweg met de metro leerde ik nog een Fransman kennen, die negen jaar geleden in Zweden de Zweedse taal was komen leren en er sindsdien blijven hangen is. Hij studeert nu Zweedse gebarentaal en wil daar nog heel veel in bereiken. En waarom Zweeds? Bij toeval, het had zo eender welke andere taal en land kunnen zijn... herkenbaar!! Allé, mijn zin om naar eender welk buitenland te verhuizen en daar een nieuw avontuur te beginnen is er alleen nog maar op toegenomen.

Mijn derde dag in Zweden heb ik voor de helft verslapen... heerlijk!! Dus, ik heb amper geweten dat het licht is geweest, want na een paar uur ging de zon al weer onder. Toch, heb ik het feest van het licht meegevierd. Ik ben naar Skansen gegaan - een openluchtmuseum zoals Bokrijk - daar wat van de geschiedenis van Zweden meegekregen en gezien hoe de Zweden Santa Lucia vieren. Een Noor vertelde me dat het van origine een Italiaans feest is, ter ere van de Santa Lucia, één of andere heilige maar de Zweden hebben het al enige tijd overgenomen en tot feest van het licht gemaakt. Aangezien het nu de donkerste tijd van het jaar is in Zweden (hier gaat de zon rond 8u30 op en terug onder rond 15u, maar als je nog hoger naar het Noorden gaat komt de zon amper op, het blijft bijna de hele dag donker) proberen ze depressies en trieste gevoelens tegen te gaan door veel licht te maken, zo vieren ze Santa Lucia en plaatsen ze in alle huizen en voor alle ramen 7 armige kandelaars). Allé, dat weten we ook al weer!

En vandaag heb ik mijn snowboats aangetrokken want Stockholm was bedekt met een mooi laagje sneeuw! Ik heb een fikse wandeling gemaakt naar Langholmen - het eiland op welke ik de komende twee nachten verblijf - in een oude gevangenis, super! En ontzettend vriendelijk, nog nooit zo´n goede service geweten voor een jeugdherberg, GASTVRIJ Stockholm - ik heb het gevonden! Deze middag de fikse wandeling verder gezet, opnieuw helemaal tot in het oude Stockholm en daar een paar uur in een knus caféetje helemaal opgegaan in een paar boeiende marketingboeken - ik wil zoveel lezen en leren en talen oefenen, de tijd zal weer tekort zijn maar ik geniet ervan om heel veel in mij op te nemen, zowel tijdens het wandelen en rondkijken als tijdens het lezen!

Morgen ga ik eens wat musea bezoeken, het Vasta museum blijkt een MUST VISIT te zijn en het dansmuseum spreekt me ook wel aan. Voor alle musea liefhebbers, hier kan je je hartje ophalen want amai, er is hier een overvloed aan musea! En woensdag trek ik verder Zuidwaarts, naar Goteborg, dat door vele locals wordt aangeraden als nog typischer Zweeds en veel hartelijker, ik ben al benieuwd! Wat ook, ik geniet van elk moment - met elke reis en elke bestemming leer ik meer en meer te genieten en raak ik nog meer gebeten van de reismicrobe!

Yes, vakantie!

Yes, vakantie!! Dat ging door mijn hoofd toen ik donderdagavond van mijn laatste afspraak naar huis reed. Toen besesfte ik nog niet dat ik nog tot een kot in de nacht zou bezig zijn met het pakken van mijn valiues, maar soit, ik ben op vakantie. Vrijdag gearriveerd in Stockholm, onmiddellijk gecharmeerd door de winterse gloed die over Stockholm hangt!

Vandaag de eerste verkenning van de stad gedaan, het valt me meteen op dat je hier heel, maar dan ook heel veel kan shoppen. Ik heb de noodzakelijke aankopen al gedaan: wanten, computertas en ... eten!

En het was al gelijk een charmante dag, want om drie uur ging de zon al onder en kon ik genieten van de eerste echte winterse taferelen: sneeuw! Ik ben hier nog maar een dag en het sneeuwt al. Tjingelbeltjingelbel, ik ben al helemaal op en top in Xmas stemming.

En vooral: al genoten van wat rondwandelen, ontdekken, foto´s maken, de kerstperikelen en ... vanavond ga ik het nachtleven al ontdekken. Ben uitgenodigd door ne Fransman die ik effe heb gesproken, hihi, hier ga ik al! Nog snel een paar fotootjes doorsturen en dan in een kwartier tijd me klaarmaken, dat is me nog nooit gelukt, zou dat in Zweden wel kunnen? Ciao!

Vakantie om te bekomen van de stress, maar daardoor nog meer stress?? Legge aan ikke uit!!

Het is een gekke wereld, waarin ik leef. Of ben ik het die gek is?

Mijn job is SUPER, de max, uitdagend, een ideale opstap... En zo kan ik nog uren doorgaan. Maar het is ook een bron van stress, een bom stress, een energievreter! Dus, tijd voor vakantie. Ik had nog massaal veel dagen staan en ben er al weer hard aan toe, dus: vanaf 11 december tot het nieuwe jaar ga ik op vakantie. Maar... dat wil zeggen dat ik nu nog harder moet werken om het werk dat ik die drie weken niet kan doen op te vangen, dus: nog meer stress, nog minder tijd en nog meer energie inleveren. Moet ik dan toch maar niet op vakantie gaan? Dat wil ik dan ook weer niet, want zoals ik al zei: ik ben hard toe aan vakantie, maar...

Ik denk dat menig mens zich hier in zal herkennen. "Jouw zwakte, is jouw enthousiasme", zei iemand me onlangs. Jij vindt alles belangrijk en gaat daar ook 100 % voor en dan raak je overwerkt. Dus, toch maar minder enthousiast zijn? Maar dat is tevens mijn troef en daarin wil ik me blijven onderscheiden. Dus toch maar leren hoe veel enthousiasme te geven maar daar niet de stress te moeten bijkrijgen. Het blijft leren, stapje voor stapje en zo blijft het leven uitdagend. Dat zelfde leven dat wel eens een tikje zachter mag...

Maar, als je het positief bekijkt; BINNENKORT HEB IK VAKANTIE! En wat doe ik dan? Uitslapen, rusten, zou je zeggen. Euh, nee - 11 dagen rondtrekken in Zweden - dan doorrijden naar Duitsland om daar snel even kerst te vieren met familie - een dagje NL om met een vriendin veel plezier te maken en dan de vlieger op naar Madrid om daar oud en nieuw te vieren - nog eens twee dagjes België om familie te bezoeken en dan weer aan het werk... met nieuwe energie? Grappig niet, of gek? Is het nu een gekke wereld of ben ik het toch die een beetje gek is? Ik kan er alleszins zelf hartelijk om lachen!

Experience Dag 9 maart 2009

De Experience Dag, die gepland stond op 24 november 2009 is verplaatst naar 9 maart 2010. Deze beslissing is genomen in overleg met het Innovatiefonds. Gaandeweg merkten we dat er een tussenstap nodig was in de voorbereiding naar de Experience Dag toe. Aangezien in november de twee beurzen Hardenberg en Gorinchem gepland staan én op 11 november de RECRON ALV in Hardenberg plaatsvindt, is dit de juiste moment voor de tussenstap. Hiermee wil Gastvrij Nederland een extra platform bieden voor interactiemomenten tussen het Innovatiefonds en RECRON-leden. Op deze manier werken we samen met het Innovatiefonds toe naar een spetterende Experience Dag op 9 maart 2010.

Weekend is uitslapen, euhm....

Half acht ging de wekker, uitslapen op een zondag zit er voor mij al weer niet in. Om half tien stond ik al te springen en te dansen. De nieuwe lessen lanceren in Fit2Move. Normaal moest ik pas beginnen om half elf, maar Irma was ziek gevallen en dus kwamen ze al snel bij mij terecht. En ik kan natuurlijk geen nee zeggen, want ik weet hoe vervelend het is dat de gasten komen les volgen en er geen lesgever is. Beter een variant dan een nee verkopen! Dus, ikke om half tien al aan het improviseren. Oef, men heeft zich geamuseerd. Daarna nog half uurtje nieuwe Bodyjam, dan half uurtje nieuwe Michael Jackson en jaja, nog een lesgever die het liet afweten, dan nog maar half uurtje Body Balance. En aangezien ik dan toch bezig was, heb ik nog maar paar uurtjes verder gesport. Alle nieuwe lessen goed in mijn hoofd geprent. Om negen uur kwam ik de club binnen, om half vier liep ik weer buiten. Genoeg gesport voor een hele week... maar vanavond sta ik er al terug!

Soit, 't was plezant, alleen was mijn zondag wel snel voorbij. Toch nog even in mijn relax bank buiten gezeten, van een mooie herfstmiddag genoten en de eerste woordjes Zweeds memoriseren. En daarna teruggetrokken in mijn o-zo-net-opgeruimde kotje want Lies en Stijn waren op bezoek geweest en die waren zo lief geweest om alles keurig opgeruimd achter te laten. Amai, ze mogen nog komen!! Fijn weekendje, we zijn naar het Beeld en Geluid museum geweest, pure nostalgie: stukjes van Bassie en Adriaan, De Fabeltjeskrant, TikTak enzovoort. Het kind in mij kwam weer naar boven!

En nu weer aan het werk! Al uitkijkend naar het volgende weekend, erg é!

PS: zie filmpje op Youtube (http://www.youtube.com/watch?v=njPuXaDOQwY) voor een voorproefje van de nieuwe lessen!

Ons projectteam zoekt versterking!

Ik werk als projectverantwoordelijke van Gastvrij Nederland, jaja, zelfs als Belg, dat maakt het extra uitdagend. Dit samen met een paar jonge en ambitieuze mensen. Het is een project van RECRON, te Driebergen. Aangezien het zo'n boeiend en belangrijk project is, neemt de werkomvang met elke dag toe en hebben we dringend behoefte aan versterking van ons projectteam. Misschien iemand van jullie geïnteresseerd en capabel?



Profiel Project Assistent Gastvrij Nederland

RECRON is de branchevereniging van recreatieondernemers in Nederland. Ze behartigt de collectieve en individuele belangen van ruim 2000 professionele bedrijven in de toeristische en recreatieve sector en vertegenwoordigt hiermee circa vijfentachtig procent van de omzet in de branche. Gastvrij Nederland is een innovatieproject van RECRON. Gastvrij Nederland biedt inzicht in de vakantiewensen van Nederlanders en inspireert, stimuleert en ondersteunt de hele recreatiesector tot gastvrije innovaties.

Gastvrij Nederland wordt geleid door een jong en gedreven team, wordt uitgedragen door de hele RECRON organisatie en werkt samen met het Innovatiefonds (een twintigtal leveranciers en adviseurs die participeren in het project). Het projectteam bestaat uit één projectleider en twee projectmedewerkers. Omwille van het succes van Gastvrij Nederland en de daarmee gepaard gaande werkomvang, zoekt dit team uitbreiding in de vorm van een project assistent.

Als project assistent zal je fungeren als de rechterhand van de projectleider en zal je de spil vormen in de project office. Je houdt van plannen en organiseren, bent zeer dienstverlenend ingesteld en hebt kennis van en ervaring met; budgettering, administratie en rapportage. Het betreft een functie waarbij HBO werk- en denkniveau van belang is. Het is ook belangrijk dat je flexibel, daadkrachtig en vooral gedreven bent om 'jouw' projectteam te laten excelleren!

Meer informatie over Gastvrij Nederland, zie www.gastvrijnederland.net en http://gastvrijnederland.blogspot.com

Vaardigheden:
- Goede kennis van alle Microsoft Programma’s (Word, Excel, PowerPoint)
- Teamplayer, enthousiast, flexibel
- Zelfstandig, accuraat
- HBO werk- en denkniveau
- Projectmanagementkennis en vaardigheden
- Marketing- en/of communicatie opleiding/achtergrond
- fulltime beschikbaar, woonachtig op reisbare afstand van Driebergen
- Het geboden salaris is afhankelijk van opleiding, ervaring en geschiktheid
- De overige arbeidsvoorwaarden zijn marktconform

Taken:
- Afspraken plannen, mailings verzorgen, presentaties en bijeenkomsten voorbereiden
- Meedenken over de projectontwikkeling
- Teksten schrijven voor website, magazines en nieuwsbrieven
- Website vullen, nieuwsbrieven opstellen en versturen

Zin om in een jong en ambitieus team te werken aan een nieuw en baanbrekend innovatieproject in de recreatiesector? Reageer dan snel naar:

Ilse Michiels
michiels@recron.nl
0343 52 47 84

Ijsland: cool and cold!

Ijsland is zijn naam waardig, het is er koud. Maar ook mooi, puur, boeiend enzovoort. Zonder enige voorbereiding, vertrouw ik half augustus op avontuur. Tijd voor ontspanning, dacht ik. Dus ging ik backpacken, op de grond slapen, om 6u 's morgens op staan en de tent opkramen om de bus om 8u te kunnen nemen, trektochten in rukwinden en regen maken... Jaja, en ik kwam wel degelijk ontspannen terug. hihi.



Ik heb watervallen gezien, groter dan groot. De warmte opgezocht in de natuurlijke warmwaterplassen, een Ijslandse gids vertelde me dat ik de eerste was die een boek ging lezen in de warmwaterplas, joepie, ik was de eerste! Ik sta op de foto's van Portugese, Chinese en Amerikaanse toeristen, want wat vonden ze mijn kleurrijke vlechten toch enig! En vooral: ik heb me nooit alleen gevoeld. Ik trok twee dagen op met Raul uit Spanje, deelde het bubbelbad met de Franse Nicolas en Benoit, werd uitgeregend tijdens de wandeling met de Canadese Ivan, proefde van het Ijslandse nachtleven met de Amerikaanse John, gaf wat tips aan twee Franse vriendinnen, kwam er na twee weken achter dat ik de hele tijd Engels had gesproken tegen de Hollandse Marjolijn enzovoort. De voortdurende en verrassende ontmoetingen maakten de reis pas echt bijzonder! En ik heb aan niemand moeten onderdoen: mijn rugzak was de zwaarste, ik was één van de weinigen die de hele tijd (goed en slecht weer) heeft gekampeerd en ik maakte de lekkerste instantmaaltijden. Laat ze nog maar eens zeggen dat een vrouw alleen zich niet kan weren, de mannen moesten onderdoen!



Goh, ik kan nog uren vertellen, maar dat doe ik liever bij een lekker glas wijn. 't was ferm, plezant en de moeite. Ik had het niet verwacht, ik had er eigenlijk geen verwachtingen bij geschept en dat is het beste: verwacht niets, dan wordt het steeds beter!! En nu... back to Gastvrij Nederland.

Een Belg op een Hollands vrijgezellefeestje... wat is gekker?

Met de schrik dat ik hier aan het settelen ben omdat ik nu al naar een vrijgezellenfeestje moet hier, dan moet ik me hier wel al echt thuis aan het voelen zijn, hihi. Maar soit, volgende week de trouw, gisteren nog het vrijgezellenfeestje. Mijn eerste vrijgezellenfeestje, trouwens. Bij mijn vrienden en familie wordt eerder samengewoond dan getrouwd of andere. Ik had altijd gehoopt dat ik van deze gekte zou gespaard blijven, want als ik die vrijgezellenfeestjes zie, dan erger ik me blauw. Zoals carnaval, onozel doen omdat het moet, van spontaniteit geen sprake.

Maar dit viel heel goed mee. Eerst high tea @ coffee & crumbs te Utrecht. Super caféetje, de basis hygiëne mocht wel wat beter maar heel leuk service en inrichting, speels en vrolijk. Felicia, de gelukkige, was heel verrast en blij. Daarna koeien gaan tekenen in de wei, nee, niet op de koeien tekenen maar de koe tekenen op papier met houtskool. Een paar van ons maakten semi-professionele kunstwerken, een paar deden zoals ik: er iets onozel van maken om daarmee te verbergen dat we absolute NIET, nul, nada kunnen tekenen, hihi. En natuurlijk horen daar de t-shirts en het vrijgezellenkostuum met koeienvlekken bij, tja, het blijft een vrijgezellenfeestje niet? En last-but-not-least tapas eten in Hilversum. Mmm, lekker. En hihi, grappig. De Hollandse ballades knalden door het restaurant, waar romantische koppeltjes zich ergerden aan ons en andere feestgangers, maar tja, een vrijgezellenfeestje moet wat onozel, luidruchtig en geestig zijn en dat hebben we er ook van gemaakt. Zie hier slechts een paar van de nog te volgen en heel leuke foto's.



Mijn eerste vrijgezellenfeestje, een bijzondere beleving in Nederland, ik werd uitgenodigd, ging en kijk er met een grote lach op terug. Nou Felice, nog een weekje en jouw vrijgezellendagen zijn voorbij en een nieuw getrouwd leven begint. Alles wat mij doet rennen, rennen en nog verder weg rennen, daar kijk jij naar uit en ... dat wens ik je ook van harte toe!

Pech... Murphy blijft me achtervolgen

Gisteren noteerde ik nog mijn resem pech, in de overtuiging dat ik het ergste gehad had. Nee hoor, Murphy kwam me nogmaals opzoeken. Deze middag kreeg ik de verse, warme soep over me heen. Brandwonden op mijn decolleté, rechterschouder en -bovenarm. Tja, er kan altijd nog wat bij, niet? Maar als ge Murphy ziet, zeg hem maar dat hij iemand anders mag gaan lastig vallen...

Soit, ondertussen is mijn studiooke helemaal ingericht. Roos en kleurrijk, een hemelbed schots en scheef maar helemaal zelfgemaakt, een felgroene Fatboy, een authentieke eikenhouten hoge tafel, een unieke loungebank in steigerhout voor buiten (hand made by my grandfather) en steigerhouten kubussen om op te zitten binnen of buiten... Dit en nog veel meer in een mini studio met zonnig terrasje. 't is weer wat anders!

van pech gesproken...

Gedacht om dit weekend even te bekomen van de abnormale week. Maar... om half zeven werd ik deze morgen al wakker gebeld, ze hadden het raam van de reservewagen (die ik van de garagist mocht gebruiken) ingeslagen. GPS weg. Tja, ook stom van mij om die in de wagen te laten liggen. Maar soit, ik ben toch zotte kosten aan het doen, ik dan beter van de eerste keer mijn hele bankrekening plunderen (zeg ik met een zuur lachje...).

Tja, ik ben ongedeerd, dat blijf ik mezelf maar voorhouden. Kop op. De zon schijnt, ik kan in mijn ferme lounge zetel zitten!

crash, boem, patat!

Dinsdagavond nog volle vreugde: de colelga's op bezoek. Wat begon als effe afspreken met een paar collega's werd al gauw kleine studio gevuld met collega's en RJC. Feestje! Pizza's bestellen, sangria en biertjes drinken, door mijn maffe huisbaas rondgeleid worden langs de bar en het zwembad en commentaar geven op Michael Jackson's ceremonie... geestig! Mijn studiooke is ingezegend.

's Anderdaags op mijn gemakske naar mijn werk rijden. 'k Reed ook helemaal nog niet zo snel, toen ik uit de bocht kwam en een stilstaande file voor me zag. Dus, normale reactie: remmen. Maar... die deden het niet, of pakten niet. Auto begon te slippen... in een fractie van een seconde auto weggetrokken en in het hekwerk rond een tuin terecht gekomen. Met de schrik en ongeschonden van afgekomen, al ziet mijn auto er niet zo mooi meer uit! Maar... ik mag niet zeuren, want ik heb een auto (dus leed aan anderen gespaard) en een dikke boom (had ik meer dan serieuze hoofdpijn aan overgehouden) gemist en de meest plooibare obstructie eruit gekozen. En dat allemaal in een fractie van een paar seconden!

Pech!! Naar België gesleept... GVNL sticker kreeg gisteren veel beziens, maar mss niet de gewenste. En vandaag al weer op het werk, want het leven gaat door é. Ik ben gezond, dus we vliegen er weer in. Hoop dat de auto kan gerepareerd worden of ik op 't werk iets kan regelen, maar dat zijn materiële zaken, daar geraken we ook wel aan uit. Weer een avontuur meegemaakt, laat het ons zo bekijken. En dit op ons mama's 50e verjaardag, ik heb haar wel een verrassende verjaardag bezorgd! Graag gedaan!!

pril geluk, groot verlies, jammer...

We bergen de tata/tante plannen nog even op, want jammer genoeg heeft de kleine pequeño het niet gehaald. Onze hartjes treuren om het verlies van de kleine vrucht, de natuur heeft gesproken en wij moeten het aanvaarden en verwerken.

Jammer maar dat is het leven, soms zacht, soms hard, vooral: werkelijkheid!

Ik word tata!

Een week geleden schreef ik hier al het heugelijke nieuws dat ik tante word. Maar dat moest ik er in alle spoed weer afhalen, toen bleek dat mijn broer en zijn vriendin het nieuws pas vorige week in grandeur wilden bekend maken. En dit weekend hebben ze het nieuws aan de familie verteld en vanaf nu mag iedereen het weten: Stijn en Liesje verwachten een kleine spruit! Dat zijn natuurlijk redenen om te vieren (en alle redenen om een feestje te bouwen zijn goed) en dat hebben we dit weekend ook gedaan… op z’n Vlaams: lekker eten en drinken! En dit in de meest aparte plek in Vlaanderen: ’t Schitterend Ongeluk. Al vierden wij een schitterend geluk! Maar dit restaurant is super: gek, apart, uniek,speciaal… allé, ’t is te begrijpen dat ik het hier naar mijn zin had.



En in zo’n creatieve ruimte hebben we de geschikte namen voor oma, opa en tante bedacht. Want als we zelf niets bedachten, dan zouden we mammie, pappie en tantie genoemd worden en daar had ik alvast bezwaar tegen! Vanaf heden mag je ons nona, don (Berto) en tata noemen. Nona is het Italiaans voor oma, Don past heel goed bij mijn vaders naam: Don Berto en tata wordt waarschijnlijk het eerste woordje dat de kleine pequeño (je moet die kleine spruit die nu de grootte van een erwt is toch een naam geven, niet? ) kan uitspreken – hihi, als ik deze jonge ouders nu al niet gek maak, dan wel vanaf de geboorte van de kleine pequeño…

Jaja, laat Stijn en Liesje maar aan huisje, tuintje, kindje beginnen… dan blijf ik wel lekker helemaal het tegenovergestelde doen: studio voor een jaartje, tuintje van een ander, kleine pequeño die ik helemaal zot ga maken met dansen, zwemmen, skiën, surfen en daarna helemaal hyperkinetisch naar de papa en mama terug stuur! En hoe cool met het voor de kleine pequeño zijn op vakantie te gaan bij zijn tata die nu weer in Nederland, dan in Patagonië en daarna misschien in Zweden zit? Laat mij dan maar die zotte tata zijn!

Eerste filmpjes van Fit2Beach

Al weer een paar weken geleden: Fit2Beach @ Fit2Move in Hooglanderveen, de club waar ik 's maandags en 's woensdags lesgeef. Op zondag 7 juni vond er in de morgen een Spinning marathon plaats en in de middag werden er vier korte dansspecials gegeven. 3 ervan mocht ik verzorgen. Alhoewel ik op een onmenselijk uur op een zondag mijn bed uit moest om én nog te gaan stemmen in België én vervolgens tijdig in Nederland te zijn, maar ik deed het met plezier en het was FERM PLEZANT!

De zon heeft geschenen tot een uurtje na ons evenement, dus lief! Ik heb de eerste filmpjes ontvangen, deze zijn van het half uurtje house. Zijn er nog foto's of filmpjes? Mail ze naar me toe: moiilse@hotmail.com!

Thx aan allen die met overgave en een grote smile hebben meegedanst, ik hoop dat jullie ervan genoten hebben, ik vond het alleszins SUPER!!

filmpje 1:


filmpje 2:


filmpje 3:

Wordt mooie foto: ikke rijden en omkleden tegelijk - tegen 130 per uur!

Neem hier ajb geen voorbeeld aan. Gisteren heb ik me weer voor de zoveelste keer ongeloofelijk hard moeten haasten. 'k Had mijn agenda natuurlijk weer niet goed gepland. Een bijeenkomst tot 17u30 in 's Gravenzande (opzij van Den Haag) en lesgeven om 19u30 in Voorthuizen. Volgens de GPS goed te doen, ware het niet dat in werkelijkheid veel files het u beletten tegen een gereglementeerde snelheid op de eindbestemming te geraken.

Ik had beloofd deze les in te vallen en ik vind het dan ook zo erg dat er een aantal mensen vol ongeduld staan te wachten om te dansen en te sporten en ik dan gewoonweg niet kom opdagen. Dus wat harder op de gas getrapt en richting Voorthuizen. Maar tja, ik had natuurlijk nog mijn mooie kledij aan en dat sport niet makkelijk. Om geen extra tijd te verliezen, heb ik me dus achter het stuur omgekleed. Ik hoop dat ik niet geflitst ben wegens te snel rijden, maar zeker niet op het moment dat ik t-shirtloos achter het stuur zit te wringen om mijn sportkledij aan te krijgen! Of dat mij niemand herkend heeft...

Zo maak je weer wat mee! De les was trouwens super, wat een enthousiaste groep en ideaal om even het stressvolle werk los te laten en helemaal los te komen. Daar ga ik zeker terug, maar dan plan ik wel mijn agenda iets beter!

Als ik later groot ben, wil ik... kunnen timmeren!

Jaja, als het in mijn hoofd zit, dan drijf ik het door.

Binnenkort verhuis ik weer (voor de vierde keer sinds ik in NL woon en voor de zevende keer al in mijn jonge leventje, goed bezig, niet?). Tot hiertoe huurde ik steeds een gemeubeld appartementje, maar deze keer staan er nog geen meubeltjes in en ik ben er achtergekomen dat ik wel alles voor een slaapkamer heb, maar niets voor een living. Dus... op zoek naar meubeltjes. En natuurlijk heb ik daar al een duidelijk beeld van hoe ik het wil en vind je dat niet zo in de winkel. Dus... dan maar zelf knutselen. Zo wou ik een grote en ferme loungebank en dat ging ik wel eventjes zelf timmeren. Iedereen me maar vertellen dat me dat niet zou lukken, dus ik nog zekerder van mijn stuk: ik moest en zou een loungebank timmeren. Maar tja; ik heb daar wel niet het materiaal voor en mijn grootvader is een timmerman, die heeft er de expertise en het materiaal voor. Dus... ikke naar mijn grootouders. Maar mijn grootvader stelt zich niet tevreden met wat amateuristisch getimmer, nee hoor, het zou een prachtstuk worden en dat is het ook geworden. Alleen heeft het me wel een stuk van mijn vinger gekost, mss was het toch goedkoper geweest in de winkel, hihi. Maar nu zit er een echt levensverhaal achter en zelfs een beetje van mijn bloed op, hihi! Ikke vooral knechtjongen ... euh meisje gespeeld en voor de vijf kubussen gezorgd, die kunnen dienen als extra zitblokken of bij elkaar geschoven kunnen worden tot tafel of zelfs bij de zetel geschoven kunnen worden zodat het een groot loungebed wordt, fantastisch. En zo zit ik dus weer geen seconde stil. Elke normale mens slaapt uit in het weekend; ik stond al om acht uur te timmeren en in mijn vingers te zagen; maar wat een EXPERIENCE, hihi!

Volgende week nog eens; maar dan probeer ik het helemaal alleen, dan komt mijn hemelbed aan de beurt dat een stukje moet worden bijgewerkt, ik ben eens benieuwd hoeveel vingers me dat gaat kosten!