Als ik later groot ben, wil ik... kunnen timmeren!

Jaja, als het in mijn hoofd zit, dan drijf ik het door.

Binnenkort verhuis ik weer (voor de vierde keer sinds ik in NL woon en voor de zevende keer al in mijn jonge leventje, goed bezig, niet?). Tot hiertoe huurde ik steeds een gemeubeld appartementje, maar deze keer staan er nog geen meubeltjes in en ik ben er achtergekomen dat ik wel alles voor een slaapkamer heb, maar niets voor een living. Dus... op zoek naar meubeltjes. En natuurlijk heb ik daar al een duidelijk beeld van hoe ik het wil en vind je dat niet zo in de winkel. Dus... dan maar zelf knutselen. Zo wou ik een grote en ferme loungebank en dat ging ik wel eventjes zelf timmeren. Iedereen me maar vertellen dat me dat niet zou lukken, dus ik nog zekerder van mijn stuk: ik moest en zou een loungebank timmeren. Maar tja; ik heb daar wel niet het materiaal voor en mijn grootvader is een timmerman, die heeft er de expertise en het materiaal voor. Dus... ikke naar mijn grootouders. Maar mijn grootvader stelt zich niet tevreden met wat amateuristisch getimmer, nee hoor, het zou een prachtstuk worden en dat is het ook geworden. Alleen heeft het me wel een stuk van mijn vinger gekost, mss was het toch goedkoper geweest in de winkel, hihi. Maar nu zit er een echt levensverhaal achter en zelfs een beetje van mijn bloed op, hihi! Ikke vooral knechtjongen ... euh meisje gespeeld en voor de vijf kubussen gezorgd, die kunnen dienen als extra zitblokken of bij elkaar geschoven kunnen worden tot tafel of zelfs bij de zetel geschoven kunnen worden zodat het een groot loungebed wordt, fantastisch. En zo zit ik dus weer geen seconde stil. Elke normale mens slaapt uit in het weekend; ik stond al om acht uur te timmeren en in mijn vingers te zagen; maar wat een EXPERIENCE, hihi!

Volgende week nog eens; maar dan probeer ik het helemaal alleen, dan komt mijn hemelbed aan de beurt dat een stukje moet worden bijgewerkt, ik ben eens benieuwd hoeveel vingers me dat gaat kosten!