We bergen de tata/tante plannen nog even op, want jammer genoeg heeft de kleine pequeño het niet gehaald. Onze hartjes treuren om het verlies van de kleine vrucht, de natuur heeft gesproken en wij moeten het aanvaarden en verwerken.
Jammer maar dat is het leven, soms zacht, soms hard, vooral: werkelijkheid!
vrijdag 26 juni 2009
donderdag 25 juni 2009
Ik word tata!
Een week geleden schreef ik hier al het heugelijke nieuws dat ik tante word. Maar dat moest ik er in alle spoed weer afhalen, toen bleek dat mijn broer en zijn vriendin het nieuws pas vorige week in grandeur wilden bekend maken. En dit weekend hebben ze het nieuws aan de familie verteld en vanaf nu mag iedereen het weten: Stijn en Liesje verwachten een kleine spruit! Dat zijn natuurlijk redenen om te vieren (en alle redenen om een feestje te bouwen zijn goed) en dat hebben we dit weekend ook gedaan… op z’n Vlaams: lekker eten en drinken! En dit in de meest aparte plek in Vlaanderen: ’t Schitterend Ongeluk. Al vierden wij een schitterend geluk! Maar dit restaurant is super: gek, apart, uniek,speciaal… allé, ’t is te begrijpen dat ik het hier naar mijn zin had.
En in zo’n creatieve ruimte hebben we de geschikte namen voor oma, opa en tante bedacht. Want als we zelf niets bedachten, dan zouden we mammie, pappie en tantie genoemd worden en daar had ik alvast bezwaar tegen! Vanaf heden mag je ons nona, don (Berto) en tata noemen. Nona is het Italiaans voor oma, Don past heel goed bij mijn vaders naam: Don Berto en tata wordt waarschijnlijk het eerste woordje dat de kleine pequeño (je moet die kleine spruit die nu de grootte van een erwt is toch een naam geven, niet? ) kan uitspreken – hihi, als ik deze jonge ouders nu al niet gek maak, dan wel vanaf de geboorte van de kleine pequeño…
Jaja, laat Stijn en Liesje maar aan huisje, tuintje, kindje beginnen… dan blijf ik wel lekker helemaal het tegenovergestelde doen: studio voor een jaartje, tuintje van een ander, kleine pequeño die ik helemaal zot ga maken met dansen, zwemmen, skiën, surfen en daarna helemaal hyperkinetisch naar de papa en mama terug stuur! En hoe cool met het voor de kleine pequeño zijn op vakantie te gaan bij zijn tata die nu weer in Nederland, dan in Patagonië en daarna misschien in Zweden zit? Laat mij dan maar die zotte tata zijn!
En in zo’n creatieve ruimte hebben we de geschikte namen voor oma, opa en tante bedacht. Want als we zelf niets bedachten, dan zouden we mammie, pappie en tantie genoemd worden en daar had ik alvast bezwaar tegen! Vanaf heden mag je ons nona, don (Berto) en tata noemen. Nona is het Italiaans voor oma, Don past heel goed bij mijn vaders naam: Don Berto en tata wordt waarschijnlijk het eerste woordje dat de kleine pequeño (je moet die kleine spruit die nu de grootte van een erwt is toch een naam geven, niet? ) kan uitspreken – hihi, als ik deze jonge ouders nu al niet gek maak, dan wel vanaf de geboorte van de kleine pequeño…
Jaja, laat Stijn en Liesje maar aan huisje, tuintje, kindje beginnen… dan blijf ik wel lekker helemaal het tegenovergestelde doen: studio voor een jaartje, tuintje van een ander, kleine pequeño die ik helemaal zot ga maken met dansen, zwemmen, skiën, surfen en daarna helemaal hyperkinetisch naar de papa en mama terug stuur! En hoe cool met het voor de kleine pequeño zijn op vakantie te gaan bij zijn tata die nu weer in Nederland, dan in Patagonië en daarna misschien in Zweden zit? Laat mij dan maar die zotte tata zijn!
donderdag 18 juni 2009
Eerste filmpjes van Fit2Beach
Al weer een paar weken geleden: Fit2Beach @ Fit2Move in Hooglanderveen, de club waar ik 's maandags en 's woensdags lesgeef. Op zondag 7 juni vond er in de morgen een Spinning marathon plaats en in de middag werden er vier korte dansspecials gegeven. 3 ervan mocht ik verzorgen. Alhoewel ik op een onmenselijk uur op een zondag mijn bed uit moest om én nog te gaan stemmen in België én vervolgens tijdig in Nederland te zijn, maar ik deed het met plezier en het was FERM PLEZANT!
De zon heeft geschenen tot een uurtje na ons evenement, dus lief! Ik heb de eerste filmpjes ontvangen, deze zijn van het half uurtje house. Zijn er nog foto's of filmpjes? Mail ze naar me toe: moiilse@hotmail.com!
Thx aan allen die met overgave en een grote smile hebben meegedanst, ik hoop dat jullie ervan genoten hebben, ik vond het alleszins SUPER!!
filmpje 1:
filmpje 2:
filmpje 3:
De zon heeft geschenen tot een uurtje na ons evenement, dus lief! Ik heb de eerste filmpjes ontvangen, deze zijn van het half uurtje house. Zijn er nog foto's of filmpjes? Mail ze naar me toe: moiilse@hotmail.com!
Thx aan allen die met overgave en een grote smile hebben meegedanst, ik hoop dat jullie ervan genoten hebben, ik vond het alleszins SUPER!!
filmpje 1:
filmpje 2:
filmpje 3:
woensdag 17 juni 2009
Wordt mooie foto: ikke rijden en omkleden tegelijk - tegen 130 per uur!
Neem hier ajb geen voorbeeld aan. Gisteren heb ik me weer voor de zoveelste keer ongeloofelijk hard moeten haasten. 'k Had mijn agenda natuurlijk weer niet goed gepland. Een bijeenkomst tot 17u30 in 's Gravenzande (opzij van Den Haag) en lesgeven om 19u30 in Voorthuizen. Volgens de GPS goed te doen, ware het niet dat in werkelijkheid veel files het u beletten tegen een gereglementeerde snelheid op de eindbestemming te geraken.
Ik had beloofd deze les in te vallen en ik vind het dan ook zo erg dat er een aantal mensen vol ongeduld staan te wachten om te dansen en te sporten en ik dan gewoonweg niet kom opdagen. Dus wat harder op de gas getrapt en richting Voorthuizen. Maar tja, ik had natuurlijk nog mijn mooie kledij aan en dat sport niet makkelijk. Om geen extra tijd te verliezen, heb ik me dus achter het stuur omgekleed. Ik hoop dat ik niet geflitst ben wegens te snel rijden, maar zeker niet op het moment dat ik t-shirtloos achter het stuur zit te wringen om mijn sportkledij aan te krijgen! Of dat mij niemand herkend heeft...
Zo maak je weer wat mee! De les was trouwens super, wat een enthousiaste groep en ideaal om even het stressvolle werk los te laten en helemaal los te komen. Daar ga ik zeker terug, maar dan plan ik wel mijn agenda iets beter!
Ik had beloofd deze les in te vallen en ik vind het dan ook zo erg dat er een aantal mensen vol ongeduld staan te wachten om te dansen en te sporten en ik dan gewoonweg niet kom opdagen. Dus wat harder op de gas getrapt en richting Voorthuizen. Maar tja, ik had natuurlijk nog mijn mooie kledij aan en dat sport niet makkelijk. Om geen extra tijd te verliezen, heb ik me dus achter het stuur omgekleed. Ik hoop dat ik niet geflitst ben wegens te snel rijden, maar zeker niet op het moment dat ik t-shirtloos achter het stuur zit te wringen om mijn sportkledij aan te krijgen! Of dat mij niemand herkend heeft...
Zo maak je weer wat mee! De les was trouwens super, wat een enthousiaste groep en ideaal om even het stressvolle werk los te laten en helemaal los te komen. Daar ga ik zeker terug, maar dan plan ik wel mijn agenda iets beter!
zaterdag 13 juni 2009
Als ik later groot ben, wil ik... kunnen timmeren!
Jaja, als het in mijn hoofd zit, dan drijf ik het door.
Binnenkort verhuis ik weer (voor de vierde keer sinds ik in NL woon en voor de zevende keer al in mijn jonge leventje, goed bezig, niet?). Tot hiertoe huurde ik steeds een gemeubeld appartementje, maar deze keer staan er nog geen meubeltjes in en ik ben er achtergekomen dat ik wel alles voor een slaapkamer heb, maar niets voor een living. Dus... op zoek naar meubeltjes. En natuurlijk heb ik daar al een duidelijk beeld van hoe ik het wil en vind je dat niet zo in de winkel. Dus... dan maar zelf knutselen. Zo wou ik een grote en ferme loungebank en dat ging ik wel eventjes zelf timmeren. Iedereen me maar vertellen dat me dat niet zou lukken, dus ik nog zekerder van mijn stuk: ik moest en zou een loungebank timmeren. Maar tja; ik heb daar wel niet het materiaal voor en mijn grootvader is een timmerman, die heeft er de expertise en het materiaal voor. Dus... ikke naar mijn grootouders. Maar mijn grootvader stelt zich niet tevreden met wat amateuristisch getimmer, nee hoor, het zou een prachtstuk worden en dat is het ook geworden. Alleen heeft het me wel een stuk van mijn vinger gekost, mss was het toch goedkoper geweest in de winkel, hihi. Maar nu zit er een echt levensverhaal achter en zelfs een beetje van mijn bloed op, hihi! Ikke vooral knechtjongen ... euh meisje gespeeld en voor de vijf kubussen gezorgd, die kunnen dienen als extra zitblokken of bij elkaar geschoven kunnen worden tot tafel of zelfs bij de zetel geschoven kunnen worden zodat het een groot loungebed wordt, fantastisch. En zo zit ik dus weer geen seconde stil. Elke normale mens slaapt uit in het weekend; ik stond al om acht uur te timmeren en in mijn vingers te zagen; maar wat een EXPERIENCE, hihi!
Volgende week nog eens; maar dan probeer ik het helemaal alleen, dan komt mijn hemelbed aan de beurt dat een stukje moet worden bijgewerkt, ik ben eens benieuwd hoeveel vingers me dat gaat kosten!
Binnenkort verhuis ik weer (voor de vierde keer sinds ik in NL woon en voor de zevende keer al in mijn jonge leventje, goed bezig, niet?). Tot hiertoe huurde ik steeds een gemeubeld appartementje, maar deze keer staan er nog geen meubeltjes in en ik ben er achtergekomen dat ik wel alles voor een slaapkamer heb, maar niets voor een living. Dus... op zoek naar meubeltjes. En natuurlijk heb ik daar al een duidelijk beeld van hoe ik het wil en vind je dat niet zo in de winkel. Dus... dan maar zelf knutselen. Zo wou ik een grote en ferme loungebank en dat ging ik wel eventjes zelf timmeren. Iedereen me maar vertellen dat me dat niet zou lukken, dus ik nog zekerder van mijn stuk: ik moest en zou een loungebank timmeren. Maar tja; ik heb daar wel niet het materiaal voor en mijn grootvader is een timmerman, die heeft er de expertise en het materiaal voor. Dus... ikke naar mijn grootouders. Maar mijn grootvader stelt zich niet tevreden met wat amateuristisch getimmer, nee hoor, het zou een prachtstuk worden en dat is het ook geworden. Alleen heeft het me wel een stuk van mijn vinger gekost, mss was het toch goedkoper geweest in de winkel, hihi. Maar nu zit er een echt levensverhaal achter en zelfs een beetje van mijn bloed op, hihi! Ikke vooral knechtjongen ... euh meisje gespeeld en voor de vijf kubussen gezorgd, die kunnen dienen als extra zitblokken of bij elkaar geschoven kunnen worden tot tafel of zelfs bij de zetel geschoven kunnen worden zodat het een groot loungebed wordt, fantastisch. En zo zit ik dus weer geen seconde stil. Elke normale mens slaapt uit in het weekend; ik stond al om acht uur te timmeren en in mijn vingers te zagen; maar wat een EXPERIENCE, hihi!
Volgende week nog eens; maar dan probeer ik het helemaal alleen, dan komt mijn hemelbed aan de beurt dat een stukje moet worden bijgewerkt, ik ben eens benieuwd hoeveel vingers me dat gaat kosten!
Abonneren op:
Posts (Atom)