Tapas en cervezas in Madrid!

Na een sfeervolle en hartverwarmende kerst met familie in Duitsland, zit ik nu te ontbijten in de buitenwijken van Madrid. Geen sneeuw, geen kou, geen kerstbomen. Wel regen, grote appartementsgebouwen en een enorme drukte. Maar ook veel leuke belevingen: tapas eten in een overvolle bar met levendige Spanjaarden tegen elkaar gedrukt, de overweldigende gebouwen aanschouwen, de blinkende en glitterende homobuurt, lekkere Italiaanse wijn proeven in Spanje, in leuke vintage winkeltjes en de meest moderne merkenwinkels snuisteren en de voorbereidingen treffen voor een Vlaams-Spaans oudejaar!



En deze keer ben ik niet alleen op stap, maar met mijn super vriendinnetje: Cynthia. Twee singles die geen zin hadden in een gewoon, saai oudejaar waarop iedereen nog eens heel leuk zegt: "en ik wens u dit jaar een goed lief"!! Nee hoor, laat ons dan maar naar Madrid trekken en hoe beter dan een local aanspreken die ons kan gidsen. Dus zo gedacht, zo gedaan: we hebben overnachting gevonden bij een kennis van één van mijn vorige reizen, hij zou de gids spelen. Maar we zijn er al achter gekomen dat onze boeken over Madrid soms beter de weg kennen in deze stad, grappig! En het appartementje waar we maffen is amper een scheet groot, dus het is puzzelen en draaien, wat een avontuur!



Nu de voorbereidingen treffen voor een Vlaams-Spaans oudejaar waarbij we op het Plaza del Sol op de 12 klokslagen voor 12 uur telkens een druif moeten eten, want dat gaat ons geluk brengen! En daarna: P.A.R.T.Y!!



Ik wens iedereen alvast een heel fijn, hartverwarmend, leuk, lekker, plezant en nog zoveel beter oudejaar en een heel gelukkig nieuwjaar!!

Helemaal naar Zweden gekomen, om met Belgen uit te gaan! Fantastisch.

De reis begon en eindigt met ... feestje! Deze keer werd ik uitgenodigd door 2 Belgen, Tom en Maarten (echte Vlaamse namen, heerlijk!). Deze gasten hadden het briljante idee gehad om in de wagen te stappen en naar Zweden te rijden, niets gepland, gewoon vertrekken en amuseren. Het is al snel duidelijk waarom ik het goed met deze gasten kon vinden!



De eerste kroeg moest in dé uitgaansbuurt van Malmö liggen. Thans... het was er heel, heel rustig en het leek er ook alles behalve een uitgaansbuurt uit. Maar de wijn en het bier, amai, het is wel iets duurder dan bij ons, maar je krijgt er dan wel een écht glas wijn en bier voor. Je moet het bijna met twee handen vastnemen, zo groot! De tweede plek moest dé nachtclub van Malmö zijn, de spanning werd al opgebouwd toen we een half uur moesten aanschuiven om naar binnen te komen. Het is me nog steeds niet duidelijk waarom, want eens binnen was het absoluut niet overladen vol, maar soit. Toch blij dat we binnen geraakt zijn, we hebben wat van het Malmöse uitgaansleven kunnen proeven: live bandje en karaoke, that´s the way they party here. Grappig, geestig, lol!



Verder is Malmö een gezellig maar klein stadje. Ook al nam ik in mijn wandeling nog heel wat stukken buiten het centrum mee, ik slaagde er niet in meer dan een halve dag te vullen. Dat gaf me dus uitgebreid de tijd om nog wat te lezen, computeren en filosoferen. En deze morgen heb ik ook het Malmöse zwembad verkend, heel wat minder luxe als diegene in Göteborg en Stockholm, maar opnieuw een 50 meter bad en weer kwam ik op het juiste moment: rustig, bijna alleen dus de hele baan voor mezelf! Ideaal om de kleine kater die ik als souvenirtje had overgehouden aan het feestje, er af te zwemmen.
En daarna: in een trein die me heel veel deed denken aan die uit de Harry Potter films, op weg naar magisch Stockholm! Ik heb geen heksen of tovenaars voorbij zie komen, maar misschien zaten die net in de andere wagon. En nu, gearriveerd in de laatste jeugdherberg van de reis, terug in Stockholm. En deze keer slaap ik óp een boot, ferm. Klein, gezellig, bijzonder. Morgen nog een dagje kerstinkopen doen, de laatste keer een blik werpen op sfeervolle Stockholm en daarna: back to home. Op naar het tweede deel van mijn winterse reizen: naar Duitsland, kerst vieren met de familie. Lief toch! Ook daar kijk ik naar uit, zalig toch - vakantie!

Oeps, we zijn in Malmö, ik moet er hier af, hé, ik moet er hier af!!!!

Muziekje op, wegpeinzen en naar buiten staren, de laatste halte voor de trein vertrekt naar Malmö. Tenminste, dat dacht ik. Tot ik besef dat dit Malmö moet zijn. De deuren van de trein sluiten. Help, ik moet er hier af! Damn, wat zal de volgende halte zijn? Kopenhagen? Mss ook wel ferm… Maar ik heb een jeugdherberg in Malmö gereserveerd en, nee, ik moet er hier af. Dus – toch nog even de deuren proberen – hé, die gaan open. Met alle haast sleur ik mijn tassen uit het bagagerek en gooi ze op het perron en spring erachteraan. Daar sta ik met al mijn bagage op het perron, als een gek uit de trein gesprongen en blijkt dat de trein het eerste half uur nog niet gaat vertrekken. Tja, als de reis niet avontuurlijk is moet ik toch zelf mijn avontuur creëren? Hihi!!



Zes uur in de avond, het is hier al donker maar toch geen reden om al te gaan slapen? Thans arriveer ik in een kamer met drie mensen die al onder de dekens gekropen zijn. Maar in de eethoek merk ik dat ik toch niet de enige ben die nog wat van de avond wil meepakken. Al zijn die Amerikanen wel weer heel LUID! Waarom moeten Amerikanen altijd luid zijn, alsof ze zo al niet voldoende opvallen?! Thans, Amerikanen zijn niet de ergste. Gisteren had ik het genoegen om wat van de Duitse vriendelijkheid mee te krijgen. In de kamer die de vorige twee nachten alleen voor mij was (heerlijk!) sliepen gisteren ook een Duitse en Finse vrouw. Al van bij het kennismaken kon ik het met die Duitse niet vinden. En al snel werd dit voorgevoel bevestigd. Toen de Finse vroeg om het raam te sluiten omdat het ´s nachts heel koud wordt (en ik denk dat een Finse het wel kan weten), reageerde ze onmiddellijk “dit is geen hotel hoor, het is een jeugdherberg, hier is de kamer niet van u alleen”, maar daarna maakte ze wel ongeloofelijk veel lawaai. Thans, in een jeugdherberg slaap je met meerderen op een kamer en probeer je dus rekening te houden met elkaar: niet teveel licht en lawaai maken. Maar zij vond het nodig om schoenen en tassen te gooien, te boeren, te bonken, heen en weer te lopen. En deze morgen begon de hele miserie opnieuw. Zij was wakker, dus tv op, gordijnen open, lawaai maken! Ongeloofelijk. Het toppunt van onbeleefdheid! Ge maakt wat mee in een jeugdherberg, niet?



Gisteren weer een ontdekking gedaan. Ook in Zweden moet je naakt douchen vooraleer het zwembad in te gaan. Deze zomer in Ijsland schrok ik wel heel erg toen ik in mijn bikini naar het zwembad wandelde door een stevige vrouw werd verzocht niet alleen te douchen vooraleer het zwembad te betreden, maar ze er ook aan toevoegde “off, take that off!” en daarmee bedoelde ze mijn bikini. Euh? Had ik dat goed begrepen? Oh ja hoor, ze was HEEL duidelijk! En zo kwam ik erachter dat het de gewoonte is in Ijsland om voor en na het zwemmen naakt te douchen – gezamenlijk. Allé, alleen vrouwen weliswaar. En in Zweden blijkt dat hetzelfde te zijn. Is wel effe wennen, maar zo leer je weer wat bij! En gelukkig ook hier enkel vrouwen!
Heerlijk trouwens, een 50 meter zwembad. En ik had het goed uitgekiend, om 14u op een vrijdag moet het toch rustig zijn, inderdaad, ik had de hele baan voor mezelf, heerlijk! Ik heb even goed kunnen doortrekken, anderhalf kilometertje gezwommen, heerlijk. Daarna nog wat rondgedoold, fotootjes gemaakt, helemaal opgegaan in mijn boek en vandaag de trein op naar Malmö. Mijn boek uitgelezen, genoten van het landschap dat aan mijn raam voorbij raasde (Zweden is echt een mooi land – hier kom ik zeker terug voor een trektocht, of meer naar het Noorden nog, moet nog eens zo mooi zijn!) en morgen neem ik de tijd om ook deze stad te verkennen. En eens uitzoeken of ik over de brug naar Kopenhagen kan wandelen, dat moet wel ferm zijn.



Oh en laatste feitje: ook in Zweden hebben ze een glazen huis. Ik volg af en toe de uitzendingen van het Vlaamse en Nederlandse glazen huis, maar sta ook een klein stukje op de opnames van het glazen huis in Göteborg, wie mij terugvindt, trakteer ik (veel geluk om me te vinden, ga maar zoeken naar een sneeuwmannetje want zo zie ik eruit in al mijn winterkleren!).

Dank je Jessica!

Klein woordje uitleg: Jessica gaf me een doosje Celebrations met een dankje voor de inspirerende lessen die ik haar gegeven heb. Dat vond ik zo ontzettend lief dat ik onmiddellijk begon te bedenken hoe ik een dankje terug kon geven. En ik heb het gevonden. Zie hier, Jessica, speciaal voor jou!

Jessica Dankje Kopie

View more presentations from ildemechels.

Van de sneeuw naar de kou: zalig!

Ik wou een kerst met sneeuw en ik heb hem gevonden. Maandagnacht en de hele dinsdag heeft het nog meer en meer gesneeuwd, de hele stad zag er nog eens zo charmant en romantisch uit: lichtjes, sneeuw en kerstversiering! Een bezoekje aan het Vasamuseum bleek idd de moeite te zijn. Heel wat van de geschiedenis van Stockholm en Zweden meegekregen - van de Engelse audiogids die ik op mijn GSM kon downloaden - innovatief!En toen genoten van een fikse wandeling door het besneeuwde Stockholm - heel ZEN.



Woensdag heb ik het halve land doorgereisd met de trein, prachtig. Veel gelezen, muziek geluisterd, en genoten van het mooie zicht en rustig weggedroomd. Opnieuw in een heel gastvrije jeugdherberg terecht gekomen. Het is heel rustig, ik lig alleen op een kamer en lig in een groot bed. Ze hebben het hier goed voorzien, koppeltjes kunnen hier een groot bed kiezen en samen slapen. En ik... heb alle ruimte voor mezelf in dat grote bed, toch veel beter - weer een plus voor de vrijgezellen.



Vandaag de stad verkend, gedoold door parken, winkelstraten en langs de haven. Op het eerste zicht kleine, niet bijzondere stad. Maar een paar uur dolen later werd het ongelijk bewezen. Dat zullen mijn foto´s wel bewijzen! Nog wat genoten van de muziek, het dolen, het lezen van een grappig boek (How to be single, heel toepasselijk, herkenbaar en hilarisch!) en daarna gezorgd dat ik terug in de jeugdherberg was, want... het werd wel heel koud. Van de sneeuw is hier niet veel terug te vinden, maar de kou gaat door merg en been. Ben blij dat ik al leren kleden heb in laagjes! Weer een oefening voor ik ga kamperen in de sneeuw, want dat is een uitdaging die nog steeds niet afgevinkt staat op mijn lijstje, maar dat is nog een lang lijstje. Beetje bij beetje, nu leer ik Zweden kennen.



Morgenvroeg het zwembad ontdekken, net zoals de rest van de stad en zaterdag richting Malmö: impressie van Zweden, beetje bij beetje.

Santa Lucia: zeker, Santa Ilse: no way, hihi!

Het bijzondere van alleen reizen, is dat je de gekste dingen meemaakt. Zo ook het feestje op zaterdagavond. Adrian, een Fransman die sinds een paar jaar in Schotland woont en nu een maand op de kerstmarkt in Stockholm werkt, had me op de eerste avond al even aangesproken. Later vertelde hij me dat hij niet gemakkelijk vrienden maakt, omdat hij zoveel moet werken en ook niet van losse babbels houdt, thans sprak hij me al op de eerste avond aan en nodigde hij me de volgende avond uit voor een feestje! Mooie smoes? Maybe, maar voor een feestje en mensen ontmoeten ben ik altijd te vinden, dus ik vond het prima!

Zo kwam het dat ik op mijn tweede dag in Zweden al terecht kwam op een feestje waar ik niemand kende - eerste reactie: help, wat doe ik hier, ik wil naar huis, terug in mijn `comfortzone´ - maar nog geen kwartier later stond ik al met een paar Zweden te babbelen, nog geen half uur later had ik ook al een Duitser en Fransman gesproken en een paar uur later kon ik ook een Israëliër, een paar Spanjaarden en een paar Engelsen aan het lijstje toevoegen! Super! In zo´n gesprekken ben je natuurlijk heel vaak hetzelfde aan het zeggen, hoe het toch komt dat ik daar terecht ben gekomen, waarom ik net in de winter naar Zweden wil komen en wat het verschil tussen Zweden en Belgen is. Maar maakt niet uit, ik leerde ook dat Zweden altijd hun schoenen uitdoen als ze ergens binnen komen, dat ze heel formeel zijn en niet gemakkelijk contact leggen, dat ze elkaar bij toekomen en weggaan een knuffel maar geen kus(sen) geven en dat een Zweeds feestje begint om 19u en eindigt om 1u. Maar dit was een heel internationaal feestje, dus iedereen was heel open en sociaal en het feestje duurde ver voorbij 1u. Ik was in een huis van 2 Fransen, een Duitser en een Zweedse terecht gekomen die elkaar elk op een andere manier hadden ontmoet en dit huis sinds een maand samen huren. En dit is al hun tweede feestje, waar ze heel veel voorbereiding aan gedaan hebben. Het thema was BLOODY CHRISTMAS, het verhaal: de kerstman is vermoord, iedereen was verkleed en op de grond stonden nog de krijtschetsen van de politie toen die het lijk van de kerstman hebben komen optekenen. De verdachte is tot op heden nog steeds niet gevonden... En al snel kwam ik erachter dat de gemiddelde feestganger aanwezig slechts 2 mensen kende en daarom denk ik dat het zo gemakkelijk was om iedereen te leren kennen, want iedereen moest iedereen leren kennen en allen waren daarvoor wel in de stemming. Echt geestig!! Allé, dat hebben we ook weer meegemaakt. Oh ja - op de terugweg met de metro leerde ik nog een Fransman kennen, die negen jaar geleden in Zweden de Zweedse taal was komen leren en er sindsdien blijven hangen is. Hij studeert nu Zweedse gebarentaal en wil daar nog heel veel in bereiken. En waarom Zweeds? Bij toeval, het had zo eender welke andere taal en land kunnen zijn... herkenbaar!! Allé, mijn zin om naar eender welk buitenland te verhuizen en daar een nieuw avontuur te beginnen is er alleen nog maar op toegenomen.

Mijn derde dag in Zweden heb ik voor de helft verslapen... heerlijk!! Dus, ik heb amper geweten dat het licht is geweest, want na een paar uur ging de zon al weer onder. Toch, heb ik het feest van het licht meegevierd. Ik ben naar Skansen gegaan - een openluchtmuseum zoals Bokrijk - daar wat van de geschiedenis van Zweden meegekregen en gezien hoe de Zweden Santa Lucia vieren. Een Noor vertelde me dat het van origine een Italiaans feest is, ter ere van de Santa Lucia, één of andere heilige maar de Zweden hebben het al enige tijd overgenomen en tot feest van het licht gemaakt. Aangezien het nu de donkerste tijd van het jaar is in Zweden (hier gaat de zon rond 8u30 op en terug onder rond 15u, maar als je nog hoger naar het Noorden gaat komt de zon amper op, het blijft bijna de hele dag donker) proberen ze depressies en trieste gevoelens tegen te gaan door veel licht te maken, zo vieren ze Santa Lucia en plaatsen ze in alle huizen en voor alle ramen 7 armige kandelaars). Allé, dat weten we ook al weer!

En vandaag heb ik mijn snowboats aangetrokken want Stockholm was bedekt met een mooi laagje sneeuw! Ik heb een fikse wandeling gemaakt naar Langholmen - het eiland op welke ik de komende twee nachten verblijf - in een oude gevangenis, super! En ontzettend vriendelijk, nog nooit zo´n goede service geweten voor een jeugdherberg, GASTVRIJ Stockholm - ik heb het gevonden! Deze middag de fikse wandeling verder gezet, opnieuw helemaal tot in het oude Stockholm en daar een paar uur in een knus caféetje helemaal opgegaan in een paar boeiende marketingboeken - ik wil zoveel lezen en leren en talen oefenen, de tijd zal weer tekort zijn maar ik geniet ervan om heel veel in mij op te nemen, zowel tijdens het wandelen en rondkijken als tijdens het lezen!

Morgen ga ik eens wat musea bezoeken, het Vasta museum blijkt een MUST VISIT te zijn en het dansmuseum spreekt me ook wel aan. Voor alle musea liefhebbers, hier kan je je hartje ophalen want amai, er is hier een overvloed aan musea! En woensdag trek ik verder Zuidwaarts, naar Goteborg, dat door vele locals wordt aangeraden als nog typischer Zweeds en veel hartelijker, ik ben al benieuwd! Wat ook, ik geniet van elk moment - met elke reis en elke bestemming leer ik meer en meer te genieten en raak ik nog meer gebeten van de reismicrobe!

Yes, vakantie!

Yes, vakantie!! Dat ging door mijn hoofd toen ik donderdagavond van mijn laatste afspraak naar huis reed. Toen besesfte ik nog niet dat ik nog tot een kot in de nacht zou bezig zijn met het pakken van mijn valiues, maar soit, ik ben op vakantie. Vrijdag gearriveerd in Stockholm, onmiddellijk gecharmeerd door de winterse gloed die over Stockholm hangt!

Vandaag de eerste verkenning van de stad gedaan, het valt me meteen op dat je hier heel, maar dan ook heel veel kan shoppen. Ik heb de noodzakelijke aankopen al gedaan: wanten, computertas en ... eten!

En het was al gelijk een charmante dag, want om drie uur ging de zon al onder en kon ik genieten van de eerste echte winterse taferelen: sneeuw! Ik ben hier nog maar een dag en het sneeuwt al. Tjingelbeltjingelbel, ik ben al helemaal op en top in Xmas stemming.

En vooral: al genoten van wat rondwandelen, ontdekken, foto´s maken, de kerstperikelen en ... vanavond ga ik het nachtleven al ontdekken. Ben uitgenodigd door ne Fransman die ik effe heb gesproken, hihi, hier ga ik al! Nog snel een paar fotootjes doorsturen en dan in een kwartier tijd me klaarmaken, dat is me nog nooit gelukt, zou dat in Zweden wel kunnen? Ciao!

Vakantie om te bekomen van de stress, maar daardoor nog meer stress?? Legge aan ikke uit!!

Het is een gekke wereld, waarin ik leef. Of ben ik het die gek is?

Mijn job is SUPER, de max, uitdagend, een ideale opstap... En zo kan ik nog uren doorgaan. Maar het is ook een bron van stress, een bom stress, een energievreter! Dus, tijd voor vakantie. Ik had nog massaal veel dagen staan en ben er al weer hard aan toe, dus: vanaf 11 december tot het nieuwe jaar ga ik op vakantie. Maar... dat wil zeggen dat ik nu nog harder moet werken om het werk dat ik die drie weken niet kan doen op te vangen, dus: nog meer stress, nog minder tijd en nog meer energie inleveren. Moet ik dan toch maar niet op vakantie gaan? Dat wil ik dan ook weer niet, want zoals ik al zei: ik ben hard toe aan vakantie, maar...

Ik denk dat menig mens zich hier in zal herkennen. "Jouw zwakte, is jouw enthousiasme", zei iemand me onlangs. Jij vindt alles belangrijk en gaat daar ook 100 % voor en dan raak je overwerkt. Dus, toch maar minder enthousiast zijn? Maar dat is tevens mijn troef en daarin wil ik me blijven onderscheiden. Dus toch maar leren hoe veel enthousiasme te geven maar daar niet de stress te moeten bijkrijgen. Het blijft leren, stapje voor stapje en zo blijft het leven uitdagend. Dat zelfde leven dat wel eens een tikje zachter mag...

Maar, als je het positief bekijkt; BINNENKORT HEB IK VAKANTIE! En wat doe ik dan? Uitslapen, rusten, zou je zeggen. Euh, nee - 11 dagen rondtrekken in Zweden - dan doorrijden naar Duitsland om daar snel even kerst te vieren met familie - een dagje NL om met een vriendin veel plezier te maken en dan de vlieger op naar Madrid om daar oud en nieuw te vieren - nog eens twee dagjes België om familie te bezoeken en dan weer aan het werk... met nieuwe energie? Grappig niet, of gek? Is het nu een gekke wereld of ben ik het toch die een beetje gek is? Ik kan er alleszins zelf hartelijk om lachen!